bir gecenin anısına….
babamın kefenine dokunduğumda hemen mezara konulsun istedim
ne yapacağımı bilemedim
bir kaç raf dolusu kitap
siyahtan başlanır hep
idealist çocukların saçlarının okşandığı dönemden
kabir azabından sonra dönemeyenlerden
bazı rahmetler cenaze namazında gizlidir
Nevevi dendir.
sonra diğer kitap
ben mezhep ayrılığını babamdan uzaklaşarak öğrendim
nedendir bilmem ama
islam adına mücadelem babamın parmaklarına ulaştığımda başladı
sıkıca tuttuğum
yaşlı bir adama olan meylim dendir
şu tabut parçalansın çıksın kalksın derken
elinden tutup eve gitmek istedim
gecede ne kadar yıldız varsa
göğün yarıldığı yerden bir bir beni izleyen
mezarlıktan dönerken bir daha dedim bir daha
gök yüzüne bakmadım en gecesinden
ben ağlamayı babamın son nefesinde öğrendim.
dualarım en derinden..
